मेरो कल्पनाको शहर
अनवरत पछ्याइ रहने
जति म खोतल्छु त्यति अद्रिश्य
जति म कल्पन्छु त्यति प्रीय
समिप ल्याउदा क्षितिज बन्ने
मिर्मिरे बनेर जिस्काउने
गोधुलिको छाया बनी
सपनामा आउने !!
अहो! कस्तो अाकृति यो अलौकिक !
दिएर स्पर्स मेरो आत्माभित्र
छोडेर अमृत मेरो मुटु भित्र
स्वर्गिय मेरो कल्पनाको शहरमा
कोठामा,झ्यालमा,बाटोमा
मेरो जिन्दगीको फूल वारीमा
पराग बनेर आइ दिने
तिमी को हौ ?!!
