गजल

रूखो शब्द मर्यादामा, हाल्न नखोज
कस्को चाह कति भनि चाल्न नखोज

संझे चोखो प्रेम तर रे’छ वासना
आलिंगनले भो मन गाल्न नखोज।

ठक्करमा थाम्यौ पृय लाग्यो आधार
पाप-पुण्य भित्र अब ढाल्न नखोज।

पिएँ बिषको ज्वाला अ-मृत ठानेर
भुंग्रो भाको मुटु फेरि बाल्न नखोज

भविष्य छ सिंगै हेर क्षितिज सम्म
पुरानो द्विविधा अझै पाल्न नखोज

शालीन विद्रोहको समर्थन गर्दैछु !

परम्परागत घेरा भन्दा
बाहिर उभिएर
म भित्र को ‘म’ लाई
प्रत्याभूति गर्दै
एक्काइसौ शताब्दीको
यो स्वार्थी
मानसिकतालाई
हुङ्कार दिन चाहन्छु!

तोते बोलीको शुरुवातसंगै
प्रस्फुटित हुन प्रयासरत
वैयक्तिक स्वतन्त्रताहरु
संस्कारिक रंगले
धमिल्याएपछि
प्रतिबन्धित अवसरहरुसंग
प्रत्येक मोडमा
भेटिने शुरुवात र अन्त्यसंगै
जुध्न आउने दृष्य
केवल प्रश्न तेर्स्याउछन,
तर, अब
हरेक प्रश्नको जवाफ दिनु
या नदिनुको अधिकार
म आफै भित्र समाविष्ट गर्न चाहन्छु!

कुनै औचित्य छैन यहाँ
मेरो शालीन त्यागको
म चाहन्न
आफू हारेर अरुलाई जिताउन,
स्वाभिमानका साथ
विजयमा रंगिएको
संभ्रान्त साँझ
हेर्न लालायित रहर
गुम्स्याउन उचित ठान्दिनँ अब
त्यसैले, म भित्र को ‘म’ लाई
उद्बोधन गर्दै
शालीन विद्रोहको समर्थन गर्दैछु!