ए मिचिएको आत्मा
मिचिदै जा अझै
पिल्सिु पर्छ तैले
ए रोएको मन
रुदै जा अझै
आँशुका धारा हरु थोरै भए
पुरै समुन्द्र सृजनु छ यहाँ
ताकि हरेक बिरहका बिन्दुहरु
समाहित हुन सकून त्यँहा
कुनै दिन हावामा लहरिदै
उड्ने ति पखेटाहरु
हेर त कसरि टुक्रिदै छन
खुल्ला आकाशमा चंगा जस्तै
निस्फिक्रि तरंगिने रहर
कठोर चट्टानमा संग जुधांउनु छ
किनकी यहाँ खुशी हुन मनाही छ
र प्रेमसंग गुनासो छ
5 comments:
आत्मा, मन, पखेटा, रहर अन्यायमा भलै परेका होलान् । खुशीमाथीको प्रतिबन्ध या त समयले लगाएको हुनुपर्छ या आफैं त्यसैले यति सजिलै प्रेममाथी गुनासो गरिनहाल्नु पर्ने । सबथोक हारेर एक्लिंदा पनि साथै हिंडाउन सकिने यो 'प्रेम'माथीको गुनासो क्षणभरको होस् । कविताको बान्की खुब मनपर्यो ।
पृथक धारको लाग्यो यो कविता। पृथक तर रोचक ।
मलाई पनि राम्रो लाग्यो, मन मा हलचल ल्यायो तर लेख्नको लागि कुनै धारनै फेला परेन। राम्रो धेरै राम्रो लाग्यो
कुनै दिन हावामा लहरिदै
उड्ने ति पखेटाहरु
हेर त कसरि टुक्रिदै छन
खुल्ला आकाशमा चंगा जस्तै
निस्फिक्रि तरंगिने रहर
कठोर चट्टानमा संग जुधांउनु छ
किनकी यहाँ खुशी हुन मनाही छ
र प्रेमसंग गुनासो छ
क्या मज्जाको कविता । दोहोर्याएर पढेँ मैले । निरन्नतारको शुभकामना छ ।
धन्यवाद हजुरहरु सबैलाई!
दीपकजी खुसीमाथी प्रतिबन्ध कहिले नचाहेर पनि लाग्छ है । मन बलियो भए पनि यो प्रेमले कहिले पराजितपनि गराउन सक्छ है:)
दिलिपदाइ हजुरको दृष्टि परेछ कम्तिमा मेरो टुक्रा मा केहि त छ :)
हलचल?!
राजेश धन्यवाद है
इमान्दारिताका साथ भन्नु पर्दा यो कबिता नितान्त रुपमा काल्पनिक तर पनि आँसुका थोपा संगै सृजित भएको हो !!
Post a Comment